Speciale trip. Anders dan andere jaren.
Eind maart bezochten we Crans Montana. Voor ons jaarlijkse sneeuw avontuur. Met als doel. Nieuwe locaties in de Alpen ontdekken, poeder scoren en het funpark checken.
Dit jaar was speciaal.
We startten met een surfsessie in de Alpen. Een surfsessie? Yep. Lees vooral verder ;-). Maar dus ook om poeder te scoren. En dat was niet al te gemakkelijk in het sneeuwarme seizoen 22/23 waar de Alpen mee te maken hadden.
Maar het is gelukt.
Bovendien stonden we ook nog in een enorme indoor en outdoor skatebaan in Crans Montana.
Lees het verhaal hieronder.
Het ontstaan van Crans Montana is als een Netflix serie
Eerst even over Crans Montana. We komen nog met een uitgebreide gids met locatie, skikaart, skischolen, restaurants, hotels, etcetera in onze wintersportsectie op de site, maar alvast de spoiler: Crans Montana is een tof dorp en skigebied.
Het is niet een doorsnee skiresort, dat in het laagseizoen is uitgestorven. Het is een echt dorp, waar maar liefst 15.000 bewoners het hele jaar wonen. Hoog op een plateau gelegen (op 1.500 meter) en op het zuiden gericht = veel zon.
En met een rijke geschiedenis. Netflix serie waardig.
Want, er waren eens twee jagers…
…Twee jagers, die de tocht van Parijs naar Milaan maakten voor de handel. En zo’n beetje in het midden van die route ligt Crans. Omdat meer handelaren en jagers deze route regelmatig namen, besloten deze twee om een hut te bouwen, waar meer mensen konden slapen. Op het plateau. Tussen de bomen en majestueuze bergtoppen. De huidige locatie van het Parc Hotel.
Er bleven steeds meer mensen slapen. Op een dag kwam er ook een dokter. Deze dokter merkte dat hij snel herstelde van een verkoudheid. Vervolgens bracht hij zijn patiënten hier naar toe. Maar daardoor kwamen er dus meer zieke mensen. Die werden al snel vriendelijk gevraagd zelf een hut, hotel, kliniek te bouwen. Maar dan wel in Montana. En zo geschiedde.
Crans Montana groeide door de handelaren en zieke mensen, die aan het herstellen waren vanwege de schone lucht.
Nu is Crans Montana, zoals velen het kennen inderdaad een mondain dorp. En bekend van medische klinieken. Het straalt wat luxe uit, maar ook vooral sportiviteit.
Golfen was overigens ooit de eerste sport die je hier kon doen, maar al snel volgde het skiën. En nu hebben ze een super professioneel park voor de freestylers. Hebben ze diverse skiroutes. En kan je in de buurt dus ook skaten, wakeboarden en zelfs surfen. Mede door de komst van de vrienden die Alaïa hebben opgezet en die slechts een aantal jaar geleden deze sporten naar deze regio hebben gebracht.
En dan hebben we nog niet eens het fantastische uitzicht op de Zwitserse Alpen genoemd. Vanuit Crans Montana kijk je zo op diverse 4000m hoge bergtoppen en o.a. Nendaz.
Alhoewel we vooral bewolkt weer en sneeuwval hadden, hadden we ook af en toe een zonnestraal. En zoals de parkbeheerder en Belgisch freestyler Maxime vertelde; “ook al wordt de hele dag bewolking en neerslag voorspeld, we hebben hier ook elke dag zon.”
Zo heb je een beetje een beeld van Crans Montana.
Maar voordat we Crans Montana binnen reden, hadden we eerst een surfdag bij Alaïa Bay achter de rug.
Surfen in de Zwitserse Alpen
Sinds een paar jaar kan je surfen tussen de 3000-ers, de bergen. Midden in de Alpen, bij de plaats Sion op ruim een half uur van Crans Montana.
Surfen in de Alpen. Een onwerkelijk idee toch?
En het is fantastisch.
Alaïa Bay is eigenlijk een groot zwembad waar kunstmatig golven worden geproduceerd via de Wavegarden technologie. In deze wavepool kan iedereen terecht van beginner tot pro.
Hieronder in beeld (de Advanced sessie).
Fantastisch, maar ook spannend
Voordat ik het water in ging, vond ik het best spannend. Hoe groot en sterk zijn de golven? Heb ik wel het juiste niveau gekozen als intermediate surfer uit Nederland? Uiteindelijk ging het allemaal prima natuurlijk.
Je wordt heel goed begeleid door de instructies die je vooraf krijgt en het professionele materiaal waar je gebruik van kan maken. En de sfeer is fantastisch. Iedereen heeft er zin in, geeft tips en stimuleert elkaar.
In de Advanced sessie kreeg ik in een uur tijd 26 golven voor m’n kiezen. De helft heb ik lekker weten te surfen. Een kwart kan je definiëren als wipe-out. En de rest zozo. Zoals dat vaker is als je op een surftrip bent. Want zo voelt het helemaal na zo’n sessie.
Tips voor de eerste keer in Alaïa Bay
- Je krijgt dus 26 golven in een uur. Dat betekent dat je ook 26 keer terug moet peddelen. Je moet dus echt wel aan de bak. Zorg daarom dat je optimaal in vorm bent. Kom met een goede conditie hier naartoe.
- Boek altijd minimaal twee sessies. De eerste sessie is best spannend. Je kunt je voorstellen dat de tweede sessie veel vloeiender verloopt.
Check ook ons volledige verslag van surfen bij Alaïa Bay.
Pro surfers in actie
En dan hadden we nog de show van Kauli Vaast en Artiz Aranburu. Zij waren ook aanwezig. Lekker aan het trainen. En aanwezig voor de Surfers Cup, de surfwedstrijd van de Freeride World Tour. Want ook die was die dag. Als opening van de contest van de Freeride Tour in Verbier die de volgende dagen plaats zou moeten vinden.
Aritz in de barrel:
Note: De Freeride World Tour werd overigens uiteindelijk afgelast vanwege het slechte weer en het lawinegevaar.
Na een lange reisdag en de surfdag kan je je voorstellen dat het tijd was om het hotel op te zoeken. We zaten in de Alaïa Lodge.
De eerste dag in het skigebied van Crans Montana
De Alaïa Lodge ligt op 5 minuten lopen van de gondel in Crans naar Cry d’Er. Vanuit Cry d’Er zit je zo midden in het gebied. En direct bij het funpark.
Wat feiten op een rij: Het skigebied van Crans Montana is erg geschikt voor de gemiddelde skiër en families. Dus voor vrijwel de meesten van ons. Het heeft vooral lekkere rode pistes. Een enkele zwarte en enkele blauwe. De pistes zijn breed en lang. De totale lengte van het skigebied bedraagt ca 140km.
Zie hier een overzicht:
Maar wat vooral tof is, is dat je er goed kan toerskiën.
En een andere eye catcher is het funpark. We ontmoetten de shapers van het park. Lees hier het artikel over passie en leven. Shaping the funpark: het is een lifestyle!
Zoals je hieronder ziet, heeft dit park ontzettend vette kickers. Ook hebben ze diverse rails en boxen. En staan ze bekend om hun halfpipe van Olympische afmetingen.
Omdat de sneeuw dit jaar niet rijkelijk aanwezig was en we met enige regelmaat in sneeuwstormen zaten, konden we helaas niet de toerski’s en splitboards onder ons laten glijden en verkenden we de eerste dag vooral de pistes en het skigebied.
Het witte goud
Het was die dag warm. Dik 15 graden beneden in het dal. En zo’n 7 a 8 graden in het dorp. En er was neerslag. In vloeiende vorm dus. Maar dan komt het positieve: Het gebied gaat tot bijna 3.000 meter. En hoog op de berg viel het eerste verse witte goud.
Buiten de pistes was er weinig te ontdekken die dag. Maar de pistes waren in top conditie. Dus we cruisten heerlijk door het gebied. Wat heerlijk overzichtelijk is met lange afdalingen. En ook speels is. Je kan op veel plekken leuke sprongen maken vlak naast de pistes.
Zerodix als afsluiter
Als afsluiter van de dag kwamen we terecht in het aan te bevelen Zerodix. De après ski tent onderaan de dalafdaling. Zoals het hoort. Waar je, afhankelijk van wie je het vraagt, maar wat ons betreft heel discutabel, bitterballen op de kaart hebt staan. Wel gemaakt zoals het hoort ;-).
De nacho’s met raclette kaas als topping is de echte aanrader. Om je vingers bij op te eten.
Goed om te weten. De skischool en skiverhuur zitten direct naast de gondel.
De volgende dag: Kouder en meer sneeuw
De volgende dag openden we onze gordijnen. En ken je het gevoel? Dat het sneeuwt en dat het al gesneeuwd heeft…alles ineens wit!
Dus snel naar het ontbijt en klaarmaken om te gaan. Er was niet per se veel gevallen. Een geodriehoek lengte, dus ca 15 cm. Maar dat is natuurlijk precies voldoende om alles wit te maken, de pistes nog lekkerder en de eerste bochten in de poeder te zetten.
Vooral bij de Toula vonden vonden we de beste stukken.
Maar ook direct onder de Cry d’Er was het best aangenaam.
Shapers Alaïa Park
Ook de meeting met de shapers van het Alaïa Park was een van de hoogtepunten deze dag. Nogmaals, later meer over dit funpark, maar hier ontmoetten we onder andere Maxime en Sebastian.
Ze zitten in een paar containers midden in het park. Werken ‘s nachts aan het park waar jij en ik overdag doorheen gaan. Ze vertelden heerlijk geëngageerd hoe hun leven er uit ziet. En hoe het park tot stand komt. 
Deze gasten ademen en leven de sneeuw en het buiten zijn. Beiden weten ze de kickers en de rails goed te raken. Ze zien dat ook als voorwaarde om een goede shaper te kunnen zijn.
En als het meezit, dan zie je dit:
Zelfs Candide Thovex, één van onze persoonlijke helden reed dit park (zie video).
Uiteraard werd de dag weer afgesloten in de Zerodix. Je kan er immers niet omheen als je beneden aankomt.
Het was vervolgens eigenlijk wachten op de volgende dag. In de nacht zou de temperatuur verder dalen en potentieel wat neerslag brengen.
“Wat” neerslag?
Powder galore!
Met de neus in de boter noemen we het dan. Wakker worden met dikke, hele dikke vlokken. Een wereld vol met het witte goud. Goh, wat word je daar blij van.
En dan hadden we ook nog het geluk, dat de belofte van elke dag een zonnestraal werd ingelost. In de middag kwam die reep met blauwe lucht.
Dus de zon en die poeder.
We bleven die dag met name in de buurt van Les Violettes. Daaronder ligt de 15 en de 16 (pistes) waartussen je mooi terrein hebt. Dik onder de 30 graden qua steilheid, dus relatief veilig voor lawines, want daar hadden we echt rekening mee te houden.
De temperatuur die zo schommelde, de wind die soms tot 7 bft aantrok en de neerslag die regelmatig en flink viel. Dat vraagt om de hoogste alertheid voor onze veiligheid. Uiteraard dragen we alle vier de drie-eenheid (pieper, sonde, schep) met ons mee. En checken we de lawineberichten.
>> Ontdek meer over lawines.
Maar goed, daar rekening mee houdend, was het feest op de berg. De sneeuw af en toe tot aan je bovenbenen voelen. Bochten zetten en door je eigen wolk rijden.
De sneeuw viel bij regelmaat zo hard en dik naar beneden, dat onze sporen weer verdwenen. En wat daarnaast zo prettig was, was dat de dalafdaling officieel gesloten was vanwege gebrek aan sneeuw, maar er nu gewoon goed bij lag. En dan kan je in Crans Montana dus een heerlijke én mooie afdaling naar beneden maken.
Alaïa Chalet
En eenmaal beneden hadden met Maxime afgesproken om naar Alaïa Chalet te gaan. Geen houten chalet, maar een skatepark. Zowel indoor als outdoor. En een trampoline zaal er naast. Tja, dus als het echt dramatisch weer is dan kan je sowieso hier terecht.
Het was een relaxte en toffe afsluiter van de dag. De laatste dag.
De dag werd in onze Alaia Lodge nog even afgesloten met een raclette avond. Niet zomaar één, een heuse proeverij. En daarna inpakken. Voor het vertrek van de volgende morgen. Naar huis.
En ja hoor, weer dik 30cm erbij toen we wakker werden. Nog even de auto aan moeten duwen en weg waren we. En route.
Terugblik en aanbevelingen
Eerlijk is eerlijk. Zwitserland is er niet goedkoper op geworden, maar Crans Montana is wel een gebied waar de sportieve buitenmens dik aan zijn/haar trekken komt.
Het is een mooi gelegen dorp. Het is gezellig. En het heeft een heel relaxt skigebied met voldoende sneeuwzekerheid. Je vindt hier prachtige uitzichten. En dan al die sportmogelijkheden. Op één dag een golf pakken en de volgende dag poeder scoren. Precies dit, maakt Crans Montana mega onderscheidend en tof.
Nog een paar tips
We sliepen in de Alaïa Lodge, een chill hotel. Strakke kamers. Goed restaurant. Ja, dit is een aanrader. Wat de extra plus is, dat het zo dicht bij de gondel naar Cry d’Er ligt.
Het laagseizoen is perfect. Normaal gesproken is de kans op goed (zonnig) weer groter dan wij konden meemaken. Maar daar hebben we zelf eigenlijk nooit bij stil gestaan. Buiten zijn in de bergen is mooi in elke vorm. Gelukkig hebben we er wel iets van gezien, en vooral de uitzichten hebben toen indruk gemaakt.
En als je met de auto gaat. Vergeet het vignet voor de snelweg niet te kopen.
A blast…
Engelsen zeggen het dan treffend; We had a blast. En dat hadden we.
Dankbaar dat we dit gebied konden en mochten bezoeken. Dat we de mogelijkheid hebben gekregen in deze enorme natuurtuin te kunnen spelen in het centrum van de Alpen.
Deze herinneringen gaan nog lang mee. Daar doe je het voor. Heerlijk.
