Artikel door Sabrina Vermeulen
De laatste week van oktober was het dan echt tijd voor een surfbreak. Hoewel ik elke potentiele medereiziger probeerde te overtuigen, moest ik toch echt alleen.
Meestal reis ik alleen, maar met surfen vind ik het toch wel gezellig om dat met leuk gezelschap te doen. Omdat ik wel wat lessen kon gebruiken, besloot ik een surfcamp te boeken.
En ja, waar begin je dan? Er is zoveel keus in surfcamp land.
Mijn eerste keuzes Surfana of Single Fin vielen direct af omdat zij geen trips in de herfstvakantie boden. Dan maar die vertrouwde zoekmachine gebruiken. Een google actie bracht mij als snel bij Lapoint.
Hoewel ik niet direct overtuigd was, ik ben simpel weg geen groepsreis persoon, besloot ik toch te boeken. Surfen maakt mij immers zo blij. Zo belandde ik de laatste week van oktober in Ericeira.
Na een gezellige busreis vanuit Lissabon, die zigzaggend een toeristische route aflegde stapte ik na 1,5 uur uit. De wandeling naar het camp kon beginnen. Al snel ving ik een glimp van de zee op. Van een afstand kon ik de golven al zien opbouwen. Dat belooft wat!
Na een wandeling van 20 minuten liep ik het terrein van de villa op. Voor ik mijzelf hard op kon afvragen of ik wel goed zat, werd ik vriendelijk begroet door Stina. Ze stelde mij direct voor aan Veerle, mijn kamergenoot. Jemig wat een warm welkom. Vanaf dat moment reisde ik niet meer alleen.
Die avond ontmoete we Nuno en Vitor, onze surfcoaches van de week. Nuno met een grote glimlach en Vitor met een doortastende uistraling die je direct respecteert. Ze legde ons uit wat we de week konden verwachten en beloofde ons de beste surfcondities voor ons niveau te vinden. Daar hadden ze een uitdagende taak. De forecast zag er indrukwekkend uit en beloofde een flinke swell. Ik wist niet goed of ik met die wetenschap blij of bang moest worden.
De volgende ochtend vertrokken we vroeg naar “South Beach”, een kleine baai met hier en daar wat rotsen. Ai, ik voel mij toch wat zekerder met zand onder mijn voeten.
Het getij werd laag en naar mate de sessie vorderde werden de rotsen steeds meer zichtbaar. Ik heb Nuno wel drie keer gezegd, dat ik bang was voor de rotsen en hij legde mij elke keer weer geduldig uit waarom dat niet nodig was. Woensdag was de heftigste dag en hadden we maar liefst drie instructeurs om de veiligheid te waarborgen. Het was hoogwater toen we aankwamen en de golven knalde zo nu en dan tegen de stenenmuur.
Pedro (de fotograaf) vroeg mij of ik klaar was om de golf van mijn leven te surfen. Natuurlijk, maar ondertussen verraden mijn trillende knieën mijn angst. Maar goed, drie instructeurs in het water, dan moet je het tenminste geprobeerd hebben. Het gaat om de timing hoorde ik Pedro nog zeggen. En het lastigste is om in en uit het water te komen! Ik moest een stap achteruit nemen. De golf knalde op de kant en daarna sprong ik direct het water in. Peddelen als een gek. Mijn hart bonkte in mijn keel en ik voelde de adrenaline door mijn aderen gieren. Sneller dan verwacht kwam ik bij João aan. Die lag daar lekker te chillen op zijn surfboard en zou mij helpen met een golf uit te kiezen. Hij was zo rustig en relaxt dat zijn energie aanstekelijk werkte. Na de eerste golf was er geen stoppen meer aan. Hoewel mijn lichaam moe werd, kon ik alleen maar door gaan. Het is geweldig hoe zij zoveel veiligheid in konden bouwen, waardoor ik mij zeker genoeg voelde om mijn grenzen te verleggen.
Terug op het kamp deed het mij denken aan thuis. In de zomer maanden noem ik Surfana (Surfschool) en Rapa Nui (strandtent) mijn thuis. Of er golven zijn of niet, goed of slecht weer. Tijdens het weekend is de kans groot dat je mij daar vind. Meestal ga ik alleen, maar uiteindelijk ben ik daar nooit alleen.
Deze week had precies dat zelfde gevoel. Rond dwarrelend, er was altijd wel iemand die zin had om mee te gaan. Of dat nou een strandwandeling was, een surfsessie of een goed gesprek. Altijd omringd door lieve mensen.
Wil je een surfcamp boeken waarbij je mensen van over de hele wereld ontmoet, kies dan voor Lapoint. Ze hebben verschillende bestemmingen over de hele wereld!
