Soms is het niet de golf die je pakt, maar de plek die je vindt. Op surftrip zijn is niet alleen surfen. Het zoeken en vooral het ontdekken is ook zo mooi. Tenminste, voor mij.
En uiteindelijk belanden op een plek waar alles klopt. Waar het lijkt alsof jij de eerste bent die het gevonden heeft. Voor jou. Op dat moment.
Op surftrip in Noord-Spanje: niet alles is te plannen
We waren in Cantabrië. Bekend terrein. Mooie golven bij San Vicente en Oyambre, zoals vrij vaak in deze regio. De omstandigheden zaten mee, alleen de wind werkte niet overal in ons voordeel. Noordoostenwind, wat niet ideaal is voor veel van de bekende spots.
En dan begint het avontuur. Niet klagen. Niet vasthouden aan de bekende namen. Zelf op zoek gaan.
Google Maps erbij. Windguru en Windy open.
De swellrichting was noordwest, dus het werd puzzelen: een baai vinden die de swell netjes opvangt en tegelijkertijd beschut ligt tegen de wind. Geen uren rijden, het liefst gewoon iets om de hoek.
Slingerend naar iets onbekends
We vonden iets.
Een slingerweggetje dat amper breed genoeg was voor een tegenligger leidde ons ernaartoe.
En dan ineens: daar is het. Een kleine, verborgen baai.
Een auto, twee Franse campers. Koeien op een heuveltop. Helder water dat extra blauw lijkt door de zon en helder lucht. Rust.
Een plek waar je niet alleen aankomt, maar waar je je wel even helemaal waant.
Geen surf? Toch surfgeluk
De golven sloegen nog wat dicht. Geen perfecte ritten. Maar dat maakte niets uit.
We namen een duik in het frisse oceaanwater. Voelden de kou. De vrijheid.
En we keken, bedachten hoe het zou kunnen lopen. En wat het getij zou doen.
Zagen hoe surfers uit een gele camper langzaam wakker werden, hun boards pakten, en als eerste het water in liepen.
De eerste golf? Meteen raak. De baai was van hen alleen.
En wij?
Wij surften alleen in gedachten mee. We namen het moment op. Het was heerlijk om te zien.
We haddden iets ontdekt, zo voelde het. Zonder boekje, zonder gids.
Het ontdekkinggsgevoel ook surfgeluk?
Dit soort plekken staan niet in reisgidsen. Je vindt ze niet door simpel de bekende spots af te gaan en de digitale kanalen (Maps, Windguru) je te laten helpen.
En als je dan op die plek staat, en ziet hoe de swell binnenloopt, de zon het water raakt, en jij daar bent, dan voelt het alsof de spot van jou is.
Dan is de puzzel compleet.
Ook dat zie ik als surfgeluk.
Zelfs als alles stilvalt, blijft de oceaan draaien
Op weg naar de bergen, richting de Picos de Europa, viel later die dag de stroom uit in Spanje, Portugal en delen van Frankrijk.
Tanken, pinnen, boodschappen doen: ineens kon niets meer. Snel werd duidelijk hoe kwetsbaar we eigenlijk zijn.
Maar één ding blijft altijd: de oceaan. De swell en de zoektocht.
En uiteindelijk: het vinden van een moment als deze.
Heerlijk.
Wil je meer verhalen over surfgeluk, surf spots en avontuur? Volg Boardshortz.nl op instagram en blijf ontdekken!
